یکی گفت برو واسه کبوترش دونه بریز

دلم را ریختم واسه کبوترت نیومدی

***

امروز همون حس روز خاکسپاریت را داشتم یکی از خاطراتت برام زنده شد وقتی رفتم تو حیاط و کبوترت را دیدم اشکام سرازیر شدن وقتی نگام به عزیزافتاد که گوشه حیاط به دیوار تکیه کرده و بغض گلوش را گرفته و اشک تو چشاش جمع شده نتونستم جلو خودم را بگیرم نمیدونی چه طور به کبوترت خیره شده بود تا حالا ندیده بودم عزیز کبوتر بازی کنه اما از روزی که تو رفتی مدام این کبوتر را بیرون میاره و میشنه بهش نگاه میکنه نمیدونم شاید با دیدن اون یاد تو و خاطراتت براش زنده میشه وقتی اون کبوتر را دیدم که چه طور تو اب بالا و پایین میپرید یاد تو افتادم  باهاشون که بازی میکردی صدای خنده هات تمام خونه را پر میکرد هیچ وقت روزی را که مامانم نمیذاشت کبوتر ببریم خونه یادم نمیره تو با کلی خواهش رضایتش را گرفتی النازتو نیستی اما  کبوتر ت را یادگار گذاشتی

میخواستم کبوتر ت را با پر کشیدن خودت پرش بدم اما  عمو نذاشت و گفت این اخرین یادگاریاته و تا حالا هم درست مثل خودت ازشون نگهداری میکنه

تو رفتی اما بدون یادت و اسمت همیشه با ما و توی حرفهامون کبوترت پر میکشه تا اوج اسمون میره اما هر کجا بره بازاخرش به خونه مون بر میگرده اما تو پر کشیدی رفتی تا اوج درست مثل کبوترت اما هیچ وقت به خونه مون بر نگشتی

نویسنده سارینا سادات)

نوشته های دیگران ()