سلام به همه عزیزان و دوستان مهربانم که در این مدت من را تنها نگذاشتندو با کلام شیرنشنون مرحم دل زخم خورده ی من بودند

ممنون و سپاس از باران عزیز مدیر مسئول وب لاگ فلورانس برای پست زیبایی که برای النازم اختصاص دادند.....

                        مرا با خود ببر............

النازم هر جا میری مرا نیز با خود ببر....

نگذار در سکوت تلخ زندگی تنها بمانم.نگذار که در خلوت تاریک زندگی

در گوشه ای بنشینم و به نوای غمگین چشمانم گوش کنم........

هرجا میروی اگر دوستم میداری مرا با خود ببر.......

به سفر میروی مرا همسفرخود بدان.به رویاها میروی مرا نیزرویای خودت بدان.......

نگذار که احساس کنم تنهایم...

نگذار که همسفرمن تنهایی ها باشند و همزبانم سکوت تلخ زندگی!

هرجا که میروی این دل بی طاقتم را که مجنون توهست تنها نگذار!!!

دلی که همیشه برای توبوده و هست ..

به من نگو که قلبم همیشه در کنارت هست و هیجگاه احساس دوری از

مرا نمیکنی.اینها همه یک قصه است!من حقیقت را میخواهم .وحقیقت زندگی تویی..وجود پرمهر تو

هرجا که میروی. مرا نیز با خود ببر. مرا تنها نگذار..مراروانه ی دشت تنهایی نکن

           (نویسنده سارینا سادات)

                                               برای شادی روح خواهرم(ف ص)

نوشته های دیگران ()