هنوزم بارون برام مقدسه

هنوزم بارون برام یه رحمته

هنوزم میخوام باهاش همرا بشم

هنوزم میخوام باهاش رویا بشم

هنوزم صداش برام نیایشه

هنوزم بویه خوشش نوازشه

هنوزم اون قطره هاتو دوس دارم

هنوزم اون گریه ها رو دوس دارم

هنوزم دلم باهات آروم میشه

هنوزم چشام ببین زیبا میشه

هنوزم بارون برام زیارتی

برا من همیشه حکم نعمتی

هنوزم وقتی مییای داد میزنم

تو دلم حاجتو فریاد میزنم

توی ساحل روی شنها قایقی به گل نشسته
یکی با چشمون گریون گوشه ای تنها نشسته
نگاه پراضطرابش به افق به بی نهایت
ساکته اما تو قلبش داره یک دنیا شکایت
تو چشاش حلقه ی اشکه توی قلبش غم دنیا
منتظر به راه یاره تا بیاد امروز و فردا
باورش نمیشه عشق و همه دنیاش زیر آبه
 
تنها مونده توی ساحل زندگی براش عذابه
تنهایی براش عذابه
خاطرات لب دریا دیگه از یادش نمیره
همه دنیاش زیر آب و خودشم به غم اسیره
دست بی رحم زمونه عشقشو برده به دریا
 
حالا از خودش می پرسه میادش آیا و آیا ؟
عاشقی که تنها باشه توی دنیا نمی مونه
دل عاشقو شکستن شده کار این زمونه
خاطرات لب دریا دیگه از یادش نمیره
 
همه دنیاش زیر آب و از غم دوریش می میره
هرگز از یادش نمیره از غم دوری می میره

باز امشب من و این آه

دستم از دست تو کوتاه

دلم از یاد تو لبریز

ماه شب سرد و غم انگیز

کاروانهای خیالم

                       همه خسته

     از غم دوری این منزل پنهان

به گل راه نشسته

آرزوها همه دربند

 

چهره خالیست زلبخند

بال رؤیای مرا با غم روی تو شکستند

 

همه شب یاد تو بودم

همه شب شعر تو را در دل مهتاب سرودم

همه شب فخر فروشی

پیش مهتاب که ای زشت هلالی !

به چه حالی ؟

توکه هر روز جمالت ز رخ صبح ببازی !

به چه نازی ؟

تو رخ ماه دلآرای مرا هیچ ندیدی

خم گیسوی پریشان

رخ آن ماه شب آرای مرا هیچ ندیدی

همه شب گفتم و گفتم

و به یاد تو نختم

آخر از دست تو در کوچه نشستم

از دل و ماه رخ دوست گذشتم

دلم از کوی تو پر زد

به هوای سر کوی دگری

پر زد و پر زد.....

ماه آزرده مرا گفت :

« ز چه اینگونه خموشی ؟

و چرا رخ  زمن زشت نپوشی ؟»

گفتم ای مه چه وفاداری تو!

با من شب زده بیداری تو

 

کوچه لبریز شد از عطر سحرگاه

دیده بی تاب کسی در گذر از خلوت این راه

باز فردا من و این آه

دستم از دست تو کوتاه

کوچه و شعر من و خلوت این راه

 

       

     
 

نوشته های دیگران ()