به کویت با دل شاد آمدم با چشم تر رفتم

به دل امید درمان داشتم درمانده تر رفتم

تو کوته دستی ام می خواستی ورنه من مسکین

به راه عشق اگر از پا درافتادم به سر رفتم

نیامد دامن وصلت به دستم هر چه کوشیدم

زکویت عاقبت با دامنی خون جگر رفتم

حریفان هر یک آوردند از سودای خود سودی

زیان آورده من بودم که دنبال هنر رفتم

ندانستم که تو کی آمدی ای دوست کی رفتی

به من تا مژده آوردند من از خود به در رفتم

مرا آزردی و گفتم که خواهم رفت از کویت

بلی رفتم ولی هر جا که رفتم در بدر رفتم

به پایت ریختم اشکی و رفتم در گذر از من

از این ره بر نمی گردم که چون شمع سحر رفتم

تو رشک آفتابی کی به دست سایه می آیی

دریغا آخر از کوی تو با غم همسفر رفتم

قصه ی غصه ی من

قصه ی عاشقی لیلی و مجنون ها نیست

قصه از بودن و رفتن ها نیست

قصه ی بی کسی و دشنه ی یاران هم نیست

قصه ی غصه ی من...

قصه ی غصه ی من...

نه بماند

قصه ی غصه ی من گفتنی نیست

مهربونی کن نرو

تنهام نذار ، تنها نرو

بی تو می میرم نرو

مهربونی کن نرو

تا تو زبون تر می کنی

میگی ولی قهر می کنی

حال منه دیوونتو

از پیش بدتر می کنی

نرو ، نرو

مهربونی کن نرو

از عشق تو دم می زنم

دنیا رو بر هم می زنم

مهر دل دیوونمو

بر فرق عالم می زنم

از عشق تو دق می کنم

مد اسم عاشق می کنم

من کار عاشق پیشگی

جای شقایق می کنم

من از همه عاشق ترم

از حال مجنون بدترم

سر تا سر این قصه ها

از خسرو و شیرین سرم

از زندگیم بیرون نرو

از قلب این مجنون نرو

بی تو می میرم

بی تو می میرم نرو

مهربونی کن نرو

چه بگویم از قلب غمگینم که دردها دارد امشب

چه بگویم از چشم گریانم که اشکها دارد امشب

از تو و عشق تو من چه بگویم ای تنها امیدم

چه بگویم از دل پر خونم که ناله ها دارد امشب

چه در خواب و چه در رویا ، تموم هستی و دنیا

چه بگویم از شمع تاریکم که سوزها دارد امشب

نوشته های دیگران ()