وقتی من اومدم تو اروم خوابیده بودی بهت نزدیک شدم فضای خالی انگشتامو با انگشتای کوچیکت پر کردم چشاتو باز کردی و با اشک به من نگاه می کردی انگار عمق نگات از خواهشی حرف می زد التماس نگات به من می گفت من و یادت هست؟ اره من اومده بودم جواب تمام اشکای بی صدات در پشت سکوتم بی جواب نمونه .میخوام واسه یه بارم که شده به خودم این جرات بدم که بگم دلم خیلی برات تنگ شده.لبامو باز کردم و گفتم:من گرفتار سنگینی سکوتی هستم که گویا قبل از هر فریادی لازم است ."اری مدتهاست که در این دنیای کوچک همه را می نگریستم جز تو را.اما تو همیشه با سکوتت لحظه های تنهاییت را غرق از اشک های کوچکت می ساختی .غم های همه قلبم را پر می ساخت ولی هرگز به اتاق کوچکت سری نزدم .گرمای محبتم را در لحظه های همه جاری ساختم جز در تنهایی تو .تو همیشه تنها بودی در ارزوی یک نگاه .تو همیشه نیازمند دستی بودی که از این دره ی تنهایی نور امید را نثار چشمان خسته ات کند "اره تو همیشه دلت می خواست یکی باشه که غمات باهاش شریک شی .دلت می خواست باور کنی هنوز گوشه قلب کسی واسه تو هم یه جایی هست .می خواستی باور کنی یکی هست که شاید هنوزم تو تو یادشی.کسی که بتونی بهش تکیه کنی  حسش کنی درکت کنه .این من بودم که باید جای تمام چیزای نداشتت لا اقل تنهات نمی ذاشتم .پنجررو باز کردم این نوشترو  رو دادم به یه قاصدک تا ببره تو اسمون تا خدا  اخه می خوام خدا هم بدونه که دیگه تو تنها نیستی .اره دیگه وقتشه که بدونم خودمم به اندازه ی بقیه مهمم.وقتشه که بدونم که زمانی می تونم دوست خوبی واسه بقیه باشم که خودمو از یاد نبرم.لبخند جای اشک رو لبات  موج می زد نور امید تو تاریکی اتاق جا گرفت .اره پشت تمام سیاهیا یه رازی از امید داره مارو صدا می زنه.پس بیا زیبا زندگی کنیم.

من        تو           خدا

******************************************************************************

نوشته های دیگران ()