گورستان نارنجی - درددلهای دخترتنها

درددلهای دخترتنها

گورستان نارنجی شنبه 86/6/10 ساعت 4:22 عصر

آهسته و بی دغدغه گامهایم را روی برگها گذاشتم،گورستان نارنجی درنظرم

مثل بوستانی پرگل آمد وقامت برافراشته سپیدارهای زرین پوش،همچو پناهگاهی

بی اتکا در برابرتابش بی رمق خورشید درمقابلم جلوه گرشد.سرمست ازباده زندگی در

زیراین همه زیبایی وشکوه پاییز،گام برداشتم و درحیرت زیبایی مرگ درختان به فکرفرورفتم

مگرمی شود جزدرقاموس خدا،جای دیگر،مرگی بدین زیبایی یافت؟پروازروح زندگی گیاه را

اینگونه رویاگون تماشا کرد و برخزانش اشک نریخت ؟ به راستی،مگرمیشود...

*************************************************************************************

آرزو دارم که در واپسین دم مرگ این پرده ی حجب را کنار زنم و تو را بخواهم. آری در آن روز، در آن دقیقه که بدن ناتوانم دیگر تاب تحمل بی مهری تو را نیاورد. وقتی ببینم که قلب در مانده ام بیش از این قادر نیست از عشق تو به طپش در آید آنگاه راز دل را فاش خواهم کرد و به آخرین دوستی که تا آن دقیقه به من وفادار ماند پناه خواهم برد، به دامنش خواهم آویخت و در خواست خواهم کرد تا تو را به بالینم بیاورد. در آن هنگام که ناقوس بزرگ با طنین شمرده زنگ سپیده ی صبح را خبر می دهد و پرهیزکاران را به سوی خود می خواند. همان لحظه که شمع نحیف آخرین قطرات اشک های گرمش را بر جسد بی جان پروانه عاشق فرو می چکاند. و از دور صدای زنگ کاروان های سحر خیز به گوش میرسد. من اجابت آخرین آرزویم را در خواست خواهم کرد. و چشم هایی را که یک عمر به دنبال تو بوده خواهم دوخت تا پیش از آنکه اشعه ی زرین و گرم خورشید از آن داخل شده بر بدن سرد من بتابد. تو از درون آئی و با حرارت محبت خویش آخرین لحظات حیاتم را گرمی و نشاط بخشی. می دانی چقدر اشک در دیدگان من جمع شده؟ می دانی چقدر غم هجران و رنج بی مهری تو قلب ناتوانم را می فشارد؟ همه ی اینها را پنهان داشته ام تا در آن هنگام که ساعت واپسین فرا رسید شاید دل تو به رحم آید و به سویم آئی. آنگاه همه را به دامن تو خواهم ریخت و از بی مهریت شکوه ها خواهم کرد. آنقدر اشک می ریزم تا حرارت قلبم، آتش عشقم بتواند تو را در خود بسوزاند. اگر پیش از آنکه نسیم سرد مرگ این شعله ی پریده رنگ و لرزان را برای ابد خاموش کند به بالینم بیائی. یکدم به چشمان سیاهت می نگرم و سر به دامانت می گذارم و پس از آن با دلی خالی از اندوه برای ابد چشم بر هم می نهم. ای کاش زودتر آن دم آخر فرا رسد شاید یک لحظه تو را در کنار خود ببینم.

نوشته شده توسط: ساریناسادات به یادخواهرم النازسادات

نوشته های دیگران ()

ِْلیست کل یادداشت های این وبلاگ

سلام
چهل شب
بعضى وقتا
[عناوین آرشیوشده]

خانه
مدیریت
پست الکترونیک
شناسنامه
RSS

:: کل بازدیدها ::
249817

:: بازدیدهای امروز ::
166

:: بازدیدهای دیروز ::
20

:: درباره من ::

ساریناسادات به یادخواهرم النازسادات
تقدیم به تمامی آنانی که هنوزهم تکه ای از آسمان در چشــمانشان جرعـه ای از دریا در دستانشان و تجسمی زیبا از خاطره ایثار گلهای سرخ در معبد ارغوانی دلهــایشان به یادگارمانده است نخستین چکه ناودان بلند یک احساس را درقالب کلامی از جنس تنفس باغچه های معصـوم یاس به روی حجم سپیـــد یک وبلاگ می ریزم و آن را با لهجه همه پروانه صفتهای این گیتـی بی انتهابه آستان نیلوفری تمامی دلهای زلال هدیه می کنم. درپناه خالق نیلوفرهامهربان وشکیبابمانید. چند خطیست از نوشته های دل تنهای من برای تو دل سپرده اینه رسم روزگار دارم میرم از این دیار چی میمونه یادگار دو سه خطی از بهار

:: لینک به وبلاگ ::

درددلهای دخترتنها