وقتی دفتر خاطرات خواهرم را ورق میزدم خواندم در مورد پدرم این قطعه شعر را نوشته بود  البته پدرم امسال مثل پرستوها کوچ کردو رفت پیش خدا

روی مه پیکر او سیر

 ندیدم که برفت

نوشته های دیگران ()

اشکهای خواهرم وقتی پدرم فوت کردن اینگونه دلم را میسوزاند

پدر ای خون تو در رگ های من

پدر ای دروازه رویای من

پدر ای آموزگار مهربان

هیچ وقت غروب زند گیت از یادم نمیرود

نوشته های دیگران ()

دنیا کوچیکه و عشق تو ، بزرگ

دستهای من کوچیکه و قلب تو ، بزرگ

چشمهای من کوچیکه و آسمون دل مهربون تو ، بزرگ

اشکهای من کوچیکه ولی غربت تو ، بزرگ

آسمون دل من کوچیکه و ستاره ی عشق تو ، بزرگ

گر چه عشق من کوچیکه و قلبم طاقت غم نداره

اما بدون تا روزی که نفس می کشم و زنده ام

عشق زیبا و قشنگت همیشه توی قلب کوچیکم می مونه

فدای اون گل که یه روز می خوام بدم به دستت

فدای اون دویدنات وقتی می گیره نفست

فدای ذوق موندن و فدای درد رفتنت

فدای پرواز کردنات، فدای اون نشستنت

فدای صبرو طاقتت، فدای بی حوصلگیت

فدای بچه بودنت، فدای کل زندگیت

فدای ناز مژه هات، فدای چشم روشنت

فدای خستگی که، میاد میشینه رو تنت

فدای مخمل صدات که خوندنت بال منه

اجازه می دی به همه، بگم که این مال منه

فدای اون بالشی که گاهی بهش تکیه بدی

فدای اون چیزی که تو میخوای یه روز هدیه بدی

فدای اون بارونی که پاییز می ریزه رو سرت

فدای چتر روز بارونی توی سفرت

فدای پیچ و تابای اون موهای قشنگت

فدای (نه نمی خوامت) فدای اون دست ردت

فدای عطر خنده هات ، فدای طعم موندنت

فدای دوست نداشتنات، حتی فدای روندنت

فدای تو که هیچ روزی هیچکی نمی شینه به جات

فدای هر چی تو داری مخصوصا اون رنگ چشات

فدای اون خوبیایی که داری و نمیدونم

فدای شعرت که می خوام بگم ولی نمی تونم

فدای اون قول دادنات حتی اگه عمل نشه

یعنی کسی هس که توی رنگ چش تو حل نشه؟

فدای اخم ابروات ابروهای بی حوصلت

فدای هر چی تو بگی، حتی شکایت و گلت

فدای کوچه هایی که می گذری از کنارشون

فدای عکسات که دارم همیشه یادگارشون

نوشته های دیگران ()

کوچیک تر که بودم فکر می کردم بارون اشک خداست

ولی مگه خدا هم گریه می کنه چرا باید دل خدا بگیره!!!!

دوست داشتم زیر بارون قدم بزنم تا بوی خدا رو حس کنم

اشک خدا را تو یه کاسه جمع کنم تا هر وقت دلم گرفت

کمی بنوشم تا پاک و آسمانی شوم!

آسمان که خاکستری می شد دل منم ابری می شد

حس میکرم که آدما دل خدا رو شکستند و یا از یاد خدا غافل شدند

همه می گفتند باران رحمت خداست ولی حس کودکانه من می گفت

خدا دلش گرفته و از دست آدم بدا داره گریه میکنه......

کاشکی که بارون بزنه

به سقف و ایوون بزنه

کاشکی دلم پر بگیره

شادی رو از سر بگیره

کاش دوباره بارون بیاد

رو تن یاس و نسترن

کاشکی بوی خدا بیاد

تو کوچه و تو باغ من

.........................

کاش دوباره بارون بیاد

اشک خدا رو ببوسم!

تا که دلم جون بگیره

از غم دنیا.... نپوسم

 

من‌ شدم‌ نی‌ و تو شدی‌ نی‌زن، مرا گذاشتی‌ روی‌ لبهایت‌ و دمیدی. نفست‌ که‌ توی‌ تنم‌ ریخت، هوا پر شد از موسیقی‌ دوست.
فرشته‌ها به‌ رقص‌ آمدند و زمین‌ دور خودش‌ چرخید.
نواختن‌ من، جشن‌ ملکوت‌ بود و پایکوبی‌ هستی.دم‌ تو آتش‌ بود و نوای‌ نی، عشق.

من‌ شدم‌ نی‌ و تو شدی‌ نی‌زن. اما فراموشم‌ شد که‌ نی‌ اگر خالی‌ نباشد، نی‌ نیست. پر شدم. دیگر برای‌ تو جایی‌ نمانده‌ بود. مرا گذاشتی‌ روی‌ لبهایت‌ و باز هم‌ دمیدی؛ اما دیگر صدایی‌ نیامد. فرشته‌ها گریستند و ش

خبر آمد خبری در راه است

سر خوش آن دل که از آن آگاه است

شاید این جمعه بیاید...شاید

پرده از چهره گشاید...شاید

دست افشان پای کوبان می روم

بر در سلطان خوبان می روم

می روم بار دگر مستم کند

بی سر و بی پا و بی دستم کند

می روم کز خویشتن بیرون شوم

در پی لیلا رخی مجنون شوم

هر که نشناسد امام خویش را

بر که بسپارد زمان خویش را

با همه لحن خوش آواییم

در به در کوچه ی تنهاییم

ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر

نغمه ی تو از همه پر شور تر

کاش که این فاصله را کم کنی

محنت این قافله را کم کنی

کاش که همسایه ی ما می شدی

مایه ی آسایش ما می شدی

هر که به دیدار تو نایل شود

یک شبه حلال مسائل شود

دوش مرا حال خوشی دست داد

سینه ی ما را عطشی دست داد

نام تو بردم لبم آتش گرفت

شعله به دامان سیاوش گرفت

نام تو آرامه ی جان من است

نامه ی تو خط اوان من است

ای نگهت خاستگه آفتاب

در من ظلمت زده یک شب بتاب

پرده برانداز ز چشم ترم

تا بتوانم به رخت بنگرم

ای نفست یارومدد کار ما

کـــــــــــی و کجــــــــــــا وعده ی دیدار ما

دل مستمندم ای جان به لبت نیاز دارد

به هوای دیدن تو هوس حجاز دارد

به مکه آمدم ای عشق تا تو را بینم

تویی که نقطه ی عطفی به اوج آیینم

کدام گوشه ی مشعرکدام گوشه ی منا

به شوق وصل تو در انتظار بنشینم

ای زلیخا دست از دامان یوسف بازکش

تاصبا پیراهنش را سوی کنعان آورد

ببوسم خاک پاک جمکران را

تجلی خانه ی پیغمبران را

خبر آمد خبری در راه است

سر خوش آن دل که از آن آگاه است

شاید این جمعه بیــــــاید...شـــاید

پرده از چهره گشاید... شـــاید   

اللهم عجل لولیک الفرج

یطان‌ دور نی‌ات‌ رقصید.
این‌ روزها نسیم‌ از سمت‌ بهشت‌ می‌وزد. این‌ روزها هوای‌ بوی‌ تو را دارد. این‌ روزها صدای‌ ساز تو می‌آید. و من‌ دوباره‌ به‌ یاد می‌آورم‌ که‌ من‌ نی‌ بودم‌ و تو نی‌زن.
آه، آی‌ یگانه‌ای‌ نی‌زن! این‌ نی‌ دلتنگ‌ دم‌ توست.

دلتنگ‌ نواختنت.

ن 

ی‌ کوچکت‌ را بنواز.

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

به همین سادگی رفتی
بی خداحافظ عزیزم
سهم تو شد روز تازه
سهم من اشک که بریزم
به همین سادگی کم شد
عمر گلبوته تو دستم
گله از تو نیست میدونم
خودم اینو از تو خواستم
به جون ستاره هامون
تو عزیزتر از چشامی
هر جا هستی خوب و خوش باش
تا ابد بغض صدامی
تو رو محض لحظه هامون
نشه باورت یه وقتی
که دوست ندارم اینو
به خدا گفتم به سختی
من اگه دوست نداشتم
پای غم هات نمی موندم
واست این همه ترانه
از ته دل نمی خوندم
اگه گفتم برو خوبم
واسه این بود که می دیدم
داری آب می شی ، می میری
اینو از همه شنیدم
دارم از دوریت می میرم ؛
تا کنار من نسوزی
از دلم نمی ری عمرم
نفسامی که هنوزی
تو رو محض خیره هامون
که نفس نفس خدا شد
از همون لحظه که رفتی
روحم از تنم جدا شد
تو که تنها نمی مونی
من تنها رو دعا کن
خاطراتمو نگه دار
اما دستامو رها کن

مرسی از همه ی دوستانی که با من همدردی کردن

به کی بگم که دوریت... خواب شبامو برده..

همین روزاست بهت بگن...چشم انتظارت مرده.....

به کی بگم غم تو ... حسابی داغونم کرد...

غصه دوری از تو ....خسته و حیرونم کرد...

 دلم برات چه تنگه... دنیا دلش چه سنگه...

میدونه خیلی خستم.. میخواد با من بجنگه

شنبه روز بدی بود

                       روز بی حوصلگی،وقت خوبی که می شد

                                                                             غزل تازه بگی

ظهر یکشنبه من،جدول نیمه تموم

                                           همه خونه هاش سیاه

                                           روی خونه جغد شوم

صفحه کهنه یادداشت های من گفت دوشنبه روز میلاد منه

                                       اما شعر تو میگه که چشم من تو نخ ابر که بارون بزنه

                                      آخ اگه بارون بزنه

                                      آخ اگه بارون بزنه

غروب سه شنبه خاکستری بود

همه انگار نـُک کوه رفته بودن

                                    به خودم هی زدم از اینجا برو

عصر چهارشنبه من

                        عصر خوشبختی من

                       فصل گندیدن من

روز پنج شنبه اومد

                       مثل سقاهک پیر

                      رو نوکش یه چیکه آب

                     گفت به من

بگیر،بگیر

جمعه حرف تازه ای برام نداشت

                               هر چی بود بیشتر از اینها گفته بود

رفت و چشمانم را برایش خانه کردم بر نگشت

دعاها از دل دیوانه کردم بر نگشت

شنیدم زاهدی می گفت کو افسانه است

در وفایش خویش را افسانه کردم بر نگشت

زلفهایش را که روزی می ربود از من قرار

تا سحر گاهان برایش شانه کردم بر نگشت

تا در آن غربت نسوزد از غم بی همدمی

تار و پودم را برایش پروانه کردم بر نگشت

این من مسجد نشین عاشق سجاده را

مدتی هم ساکن میخانه کردم بر نگشت

تا درون راه اویم با کسم یک کار نیست

خویشتن را با کسان بیگانه کردم بر نگشت

عاقبت هم در امید اینکه بر می گردد او

عالمی را از غمش ویرانه کردم بر نگشت

نوشته های دیگران ()